Hulp
Ziekte van Cushing in beeld (artikel)
Printen
Uit: Hyponieuws 1 – 2018
Het syndroom van Cushing is een “hoog specialistische aandoening”, waarbij het Erasmus MC en het Radboud MC toonaangevend zijn op het gebied van diagnostiek én behandeling.
Oorzaak: hypofyse of bijnieren?
Cushing is een verzameling van klachten en verschijnselen die worden veroorzaakt door een teveel aan cortisol in het lichaam. Verder onderzoek wijst dan uit of de oorzaak in de bijnieren of in de hypofyse is gelegen. In zo’n zeventig procent van de gevallen zit de oorzaak in de hypofyse. Men spreekt dan van de ziekte van Cushing of hypofysaire Cushing. Bij twintig procent van de patiënten met het syndroom van Cushing ligt de oorzaak in de bijnieren. In dit artikel gaan we in op de hypofysaire Cushing.
Lastig te behandelen
Hypofysaire Cushing is om verschillende redenen lastig te behandelen. Allereerst: een cortisolproducerende tumor aan de hypofyse is vaak zo klein als een speldenknop, soms zelfs praktisch onzichtbaar, waardoor de tumor lastig is te lokaliseren en te verwijderen. Toch is opereren vrijwel altijd eerste keus bij de behandeling omdat hier definitieve genezing mee bereikt kan worden. Bij 70-80 % van de patiënten is de operatie succesvol. Bij 10-20 % komt de ziekte terug. Een tweede operatie is dan een mogelijkheid. Bij patiënten die daarvoor niet in aanmerking komen, zijn medicamenteuze behandeling, radiotherapie en dubbelzijdige bijnierverwijdering de opties. Helaas komt het voor dat de aandoening dan nog steeds niet verholpen is.
Spierschade
De langdurige blootstelling aan het hormoon cortisol veroorzaakt bij patiënten schade aan de weefsels en de spieren. Er ontstaan problemen met het afbreken van eiwitten die belangrijk zijn voor spieropbouw. De vezels van de spieren worden aangetast, waardoor de spier verzwakt. Ook wanneer de Cushing genezen is, blijft deze zwakte aanwezig. Verder hebben mensen vaak last van hoge bloeddruk. Na een langdurige blootstelling aan cortisol ondervinden velen blijvende problemen met het omgaan met stress en overprikkeling. Deze schade is niet meer terug te draaien en heeft mogelijk te maken met de duur van de ziekte voordat de behandeling werd ingezet.
Meer uit de informatiebibliotheek
