Hulp
Syndroom van Sheehan: symptomen en klachten
Printen
Het Sheehan syndroom geeft vaak een combinatie van bepaalde klachten die worden veroorzaakt doordat de hypofyse te weinig hormonen (panhypopituïtarisme) afscheidt. Welke klachten iemand precies heeft, hangt af van de mate waarin de hypofyse beschadigd is. Bij sommige vrouwen werkt de hypofyse helemaal niet meer; zij hebben een tekort aan alle hypofysehormonen. Het verloop van de ziekte van Sheehan kan ook per persoon verschillen: bij de ene vrouw treden de klachten direct op, bij de andere pas na een aantal jaar.
Klachten bij het syndroom van Sheehan
De klachten door het Syndroom van Sheehan en de hevigheid ervan verschillen dus per persoon. Er zijn wel een paar klachten die relatief vaak voorkomen, zoals:
- het geven van borstvoeding lukt niet;
- de menstruatie komt niet meer op gang;
- het oksel- en schaamhaar valt uit;
- gewichtsverlies;
- een lage bloeddruk;
- ernstige vermoeidheidsklachten.
De combinatie van deze klachten is het ‘klassieke beeld’ van het syndroom van Sheehan. Maar nogmaals: de klachten verschillen per vrouw.
Psychische klachten bij het syndroom van Sheehan
De tijd tot de diagnose ervaren veel vrouwen als een zeer zware periode. Dit komt in eerste instantie door de lichamelijke klachten die zij ervaren. In de tweede plaats krijgen veel vrouwen ook last van psychische klachten. Er is veel onbegrip vanuit de omgeving, omdat de klachten niet herkend worden. Sommige vrouwen krijgen ook last van schuldgevoelens of het idee dat ze hun kind tekortschieten. Pas na de diagnose kunnen ze alles beter plaatsen en een plekje geven.
Klachten door panhypopituïtarisme (hormoonuitval)
Door het syndroom van Sheehan vallen vaak de hypofysehormonen van de voorste kwab uit. Dit heet panhypopituïtarisme. Deze klachten kunnen zijn (afhankelijk van het hormoon dat uitvalt):
- Een verstoorde aansturing van de schildklier, wat kan leiden tot o.a. vermoeidheid, gewrichtspijn, kouwelijkheid, slechte aanpassing aan de kou, gebrek aan eetlust, gewichtsveranderingen en energieproblemen.
- Een verstoorde aansturing van de bijnieren, wat kan leiden tot o.a. vermoeidheid en gewrichtspijn, problemen met de energiehuishouding en herstel van het lichaam na inspanning. Dit heet secundaire bijnierschorsinsufficiëntie, ook wel de ziekte van Addison genoemd.
- Doordat de hypofyse ook de werking van de geslachtshormonen regelt, die o.a. de eierstokken en de zaadballen aansturen, kunnen de puberteit en lichamelijke tekenen van volwassen worden, uitblijven.
- De hypofyse regelt ook de productie van groeihormoon. Is deze productie onvoldoende? Dan kan dit leiden tot problemen met het gewicht, de energiebalans, de suikerstofwisseling, de handhaving van de balans tussen spier- en vetmassa, de vetstofwisseling en de hartfunctie. Bij kinderen en volwassenen met een craniofaryngeoom is de hypofyse vaak niet in staat om voldoende groeihormoon te produceren, omdat deze functie door het craniofaryngeoom in het gedrang is gekomen.
- Druk op of beschadiging van de achterkwab van de hypofyse en de hypothalamus kan een tekort aan het hormoon vasopressine veroorzaken. Hierdoor ontstaat diabetes insipidus. Klachten van diabetes insipidus zijn overmatige urineproductie, met name in de nacht, en hevige dorstaanvallen. Sommige mensen met diabetes insipidus drinken wel 6-10 liter vocht per dag.
Als er een of meerdere hormonen uitvallen door het syndroom van Sheehan heet dit (pan)hypopituïtarisme.
