Richtlijn hypofysechirurgie (link)

In de richtlijn komen de volgende onderwerpen aan de orde:

• Welk gezichtsveldonderzoek moet worden gedaan als er verdenking is dat de oogzenuw wordt verdrukt door een hypofysetumor;
• Wanneer geopereerd moet worden als een patiënt last heeft van een hypofysetumor die op de oogzenuw drukt;
• Wanneer er bij patiënten die plotseling uitvalsverschijnselen hebben door een hypofysetumor direct geopereerd moet worden;
• Welke operatietechniek het beste is om een hypofysetumor te opereren;
• Of van tevoren antibiotica aan een patiënt moet worden gegeven als hij/zij hypofysechirurgie ondergaat;
• Of het nodig is om een hersenvochtdrain te plaatsen indien tijdens de operatie hersenvochtlekkage is opgetreden;
• Of het nodig is om patiënten extra van het hormoon cortisol te geven als ze hypofysechirurgie ondergaan;
• Wanneer het nodig is om een neustampon achter te laten bij patiënten met hypofysechirurgie;
• Wanneer kan worden beoordeeld wat de uiteindelijke hormoonfunctie van de hypofyse is na hypofysechirurgie;
• Of het geven van radiotherapie aan patiënten waarbij een restje hypofysetumor is overgebleven de kwaliteit van leven beïnvloedt en wanneer deze therapie het beste kan worden gegeven;
• Wanneer het nodig is een patiënt met een hypofysetumor te verwijzen naar een klinisch geneticus.

Hoe is de richtlijn tot stand gekomen?

Het initiatief voor deze richtlijn is afkomstig van Nederlandse Vereniging voor Neurochirurgie (NVvN). De richtlijn is opgesteld door een multidisciplinaire commissie met vertegenwoordigers vanuit neurochirurgen, internist-endocrinologen, KNO-artsen, klinisch genetici en oogartsen. Er werd aandacht besteed aan het patiëntenperspectief door het betrekken van de patiëntenvereniging in de knelpuntenanalyse en door een literatuursearch. Ook werd rekening gehouden met voor de patiënt belangrijke uitkomsten zoals kwaliteit van leven en algemeen welbevinden. De conceptrichtlijn is tevens voor commentaar voorgelegd aan de Nederlandse Hypofyse Stichting.