Dubbelblijde verwachting II: 22 weken zwanger (artikel)

Mirna, je bent op het moment van dit interview 22 weken zwanger. Begin je al te groeien?

‘Jazeker, ik groei met de dag en de kinderen groeien ook als kool! Toch ben ik tot nu toe maar 4 kilo aangekomen.’

Pas je je kleren nog?

‘Nee, allang niet meer. Ik draag al positiekleding sinds ik zes weken zwanger ben. Gelukkig is mijn moeder handig met naaien en heeft ze voor mij vijf leuke positiebroeken gemaakt. Ik vind namelijk de zwangerschapsmode over het algemeen erg tuttig. De overige kleding kan ik nog steeds aan in combinatie met leuke buikbanden of met zwangerschapshemden eronder, die dan leuk onder mijn truitjes uit komen.’

Hoe voel je je nu?

‘Naar omstandigheden gaat het goed met me, alleen heb ik last van een beginnende bekkeninstabiliteit. Dat uit zich als pijn in mijn rug en problemen met lopen. Maar met Cesartherapie is dat goed te behandelen, althans de pijn. Verder voel ik me goed, al begint de buik aardig in de weg te zitten en bewegen de kinderen de gehele dag en soms ook ‘s nachts. Ik weet en voel echt dat ze leven en flink aanwezig zijn in mijn buik.’

Hoe voel je je geestelijk?

‘Heel goed. Ik voel me een heel gelukkig en bevoorrecht mens, dat ik na al die jaren toch (dubbel) moeder mag worden!

Moet je veel rusten?

‘Moeten is een groot woord. Maar zodra ik thuiskom uit mijn werk, kan ik direct in slaap vallen op de bank. ’s Avonds lig ik ook graag op de bank en dat is beter voor de doorstroming van de baarmoeder wordt er verteld, maar ik heb daar ook behoefte aan.’

Hoe gaat het met de tweeling?

‘Op vrijdag 18 januari hebben we de SEO, de 20-wekenecho, gehad. Op de SEO kijken ze per kind of alle ledematen eraan zitten inclusief handjes, vingertjes, voetjes en teentjes en er wordt gecheckt of er geen aangeboren afwijkingen zijn. Er waren bij allebei tien vingertjes en alle tien teentjes te zien, gelukkig! Verder kijken ze of er problemen zijn met het hart, longen, maag en blaas, de luchtpijp en slokdarm etc. Ook daar was niets afwijkends te zien. Dit is geen garantie dat er niets aan de hand is, maar de kans erop is klein.

Het geslacht weten we niet en willen we ook niet weten. Er is in de loop van de ruim acht jaar dat we bezig zijn geweest al zo veel gepland, dat we graag ook nog een verrassing van moeder natuur willen bij de geboorte van deze twee kids!’

Hoe gaat ’t met je medicatie?

‘Mijn medicatie gaat goed. Aangezien ik al voor mijn zwangerschap een hoge dosis levothyroxine slikte (0,15 mg per dag) heb ik deze tot op heden nog niet hoeven verhogen. Elke zes weken moet ik bloed laten prikken tot ik zes maanden ben. Daarna hoeft het niet meer volgens de endocrinoloog, omdat daarna niets meer verandert in je lichaam. Met de dopamine-agonist ben ik al gestopt vanaf het moment dat ik weet dat ik zwanger ben. Het komt erop neer dat ik weinig medicatie slik sinds ik zwanger ben en ik voel me nu ook veel beter.’

Zijn er verder nog (medische) bijzonderheden, bijv. in verband met de bevalling, of gaat alles zoals gepland?

‘Alles gaat nu zoals gepland, alleen dat ik onder strenge controle sta in het ziekenhuis bij de tweedelijns verloskundige en de gynaecoloog. Vanaf begin februari moet ik om de twee weken voor controle komen.’

Heb je verder nog leuke nieuwtjes? Heb je al veel spulletjes, kleertjes verzameld? En hoe is het met de babykamer?

‘We hebben inmiddels al een hoop spullen gekregen van mensen om ons heen en… we houden de aanbiedingen langzamerhand in de gaten, want van sommige dingen moet je twee kopen en dat tikt toch aardig aan. De babykamer gaan we klaar maken nadat we bij de Negenmaandenbeurs zijn geweest in februari in de RAI te Amsterdam. Misschien lopen we daar nog tegen leuke ideeën aan, je weet maar nooit!’

Zit je op zwangerschapsgym?

‘Ja, ik ga daar maandagavond 28 januari mee starten, dus daar kan ik nog niets over vertellen. Alleen dat het in totaal negen lessen zijn, waarvan één avond met partner. Ik ben benieuwd. Ik doe het ook om contact te krijgen in onze nieuwe woonomgeving, Zeeland, waar we nog weinig tot geen mensen kennen.

Ook doe ik aan zwangerschapszwemmen, al sinds ik elf weken in verwachting ben. Dat vind ik erg leuk. Al die zwangere vrouwen bij elkaar in een lekker warm zwembad (33 graden)!  Het zwemmen geeft een heerlijke ontspanning. Je bent dan ook even gewichtloos en vooral dat is heerlijk, want ik draag alles aan de voorkant.’

Heb je wel eens contact gehad met andere moeders met een hypofyseaandoening?

‘Ja, er zijn enkele vrijwilligsters die een hypofyseaandoening hebben en zwanger zijn geweest. Maar ik merk dat ik, nu ik zwanger ben, minder aan mijn hypofyseaandoening denk. Vooral omdat ik minder problemen heb dan voorheen. Ik denk dat ik daarom minder de behoefte om op zoek te gaan naar lotgenoten met een hypofyseaandoening. Het enige wat ik merk als ik tussen andere zwangere vrouwen zit, is dat ik er veel langer dan de meeste anderen over heb gedaan om zwanger te worden. En dan besef ik me toch weer dat ik een probleem heb dat ik niet kan ontkennen. Wat ik hoor van de dames-lotgenoten? Dat ik vooral goed naar mijn lichaam moet luisteren!’

Mirna is op 10 mei 2008 bevallen van een dochter Karlijn (2250 gram en 46 cm) en een zoon Abel (2790 gram en 49 cm) met een draagtijd van 36 weken en 5 dagen. De bevalling is goed verlopen.  

Noot van de redactie

De namen van de betrokkenen en plaatsnamen in dit artikel zijn gefingeerd, om de privacy van de geïnterviewden en hun naasten te beschermen. In ons kwartaalblad Hyponieuws heeft het artikel met de originele namen van de betrokkenen gestaan.