Waar een wil is, is een weg, ook naar een studie (artikel)

Gymnasium

Toen ik de diagnose kreeg, zat ik in 4 gymnasium. In het ziekenhuis zeiden ze dat het erg zwaar zou zijn om het vwo af te maken in verband met vermoeidheid, geheugen en concentratie. Ik heb 4 vwo inderdaad over moeten doen. Twee vakken  laten vallen, en een aantal vakken kon ik buiten de les om volgen, om het wat rustiger voor me te maken. Het ging allemaal erg goed, mede dankzij mijn mentor van school, de ambulante begeleidster vanuit de mytylschool (school waar  kinderen met een handicap een havo of mavo-diploma  kunnen halen in een individueel bepaald lestempo) en mijn ouders. Zij hebben me er echt doorheen gesleept. Ook mijn arts stimuleerde me erg om te studeren.

Het eindexamenjaar was echt zwaar. In dit jaar ben ik ook nog twee keer opgenomen geweest en zat ik erg hoog in de prednison. Maar het is gelukt, en ondanks alle moeilijkheden zou ik het zo weer doen. Het was voor mij een enorme overwinning dat ik het toch gehaald heb, ondanks wat er tegen me gezegd was.

Gezondheid

Ik heb altijd arts willen worden, maar ik begreep dat dat niet zou gaan lukken, met  onregelmatige diensten, nachtdiensten, de co-schappen en de studie zelf. Ik moest dus iets anders kiezen. Tandarts leek me dan wel wat. Ik ben bij 2 open dagen gaan kijken en ik was enthousiast! Maar  de faculteit raadde mij af deze studie te gaan volgen, met collegedagen van half 9 tot 5 uur en avondpractica 2x in de week. Hoe graag ik ook wilde, het zou ten  koste gaan van mijn gezondheid. Alleen maar bezig zijn met mijn studie en geen sociaal leven, dat was het me niet waard. Ten slotte heb ik gekozen voor een andere studie, die mij ook heel erg aansprak: dierwetenschappen in Wageningen. Dat was het!

Op het moment zit ik in het 3^e jaar van mijn opleiding. Ik heb wel wat uitloop (ongeveer een half jaar), omdat het volgen van een groot ochtend- en middagvak te zwaar voor me is . In het begin heb ik geprobeerd alle lessen te volgen, maar dat lukte niet. Toen heeft een decaan een aantal zaken voor mij geregeld waardoor het minder vermoeiend is, zoals bij praktijklessen een stoel, maximaal 1 tentamen per dag etc.

Eigen ritme

In het begin woonde ik in een studentenhuis met 3 anderen, maar dat was te onrustig.  Nu woon ik in een studentenflat met een eigen keuken en badkamer. Nu kan ik mijn eigen ritme aanhouden en ik kom aan de rust die ik nodig heb. In dit pand wonen ook vriendinnen, dus als ik gezelligheid wil is er altijd wel iemand. Sinds ik in Wageningen studeer heb ik rust. Ik heb mijn vwo-diploma in m’n zak en niet meer de stress dat ik dingen moet halen op bepaalde tijdstippen. Natuurlijk heb ik deadlines, maar niet zoals op de middelbare school. Ik ben nu beter ingesteld op mijn medicijnen en het gaat over het algemeen beter met me. In drukkere periodes met veel stress merk ik wel dat ik minder kan hebben. Ik kan dan minder goed relativeren. Gelukkig weet ik dat van mezelf. Ik merk af en toe dat ik teveel doe of wil  en dat ik even wat gas terug moet nemen.

Met mijn verhaal wil ik jonge patiënten/lotgenoten vertellen dat je heel wat voor elkaar kunt krijgen als je gelooft  in jezelf en wat je kunt. Het gaat niet vanzelf, maar waar een wil is, is een weg, ook naar studeren. Lukt het niet, dan zijn er altijd andere opties, maar dan heb je het in ieder geval geprobeerd.

Mieke

Noot van de redactie

De namen van de betrokkenen en plaatsnamen in dit artikel zijn gefingeerd, om de privacy van de geïnterviewden en hun naasten te beschermen. In ons kwartaalblad Hyponieuws heeft het artikel met de originele namen van de betrokkenen gestaan.